چرا اِبن تیمیه احادیث نقل شده از سوی خوارج و دشمنان اهل بیت را بر خلاف موازین صحیح و احادیث اهل بیت را غیر معتبر و مردود می دانند؟
ابن تیمیه می گوید: خوارج در حدیث شان صادق اند و احادیثی که توسط آنان نقل شده صحیح ترین احادیث اند و حدیث شیعه از دروغ ترین احادیث به شمار می­آید.[2] و حتی در جای دیگر می گوید خوارج راستگوترین متدین ترین و با تقوی ترین گروه اسلامی است. بلکه
ابن تيميه مي گويد: خوارج در حديث شان صادق اند و احاديثي كه توسط آنان نقل شده صحيح ترين احاديث اند و حديث شيعه از دروغ ترين احاديث به شمار ميآيد.[2] و حتي در جاي ديگر مي گويد خوارج راستگوترين متدين ترين و با تقوي ترين گروه اسلامي است. بلكه از ميان خوارج حتي يك نفر را هم نمي توان پيدا كرد كه دروغ گفته باشد و بالاتر از اينها آنان راستگوترين مردم روي زمين هستند.[3]
وقتي كه بنابر اعتقاد ابن تيميه خوارج از متدينترين و صادق ترين گروههاي اسلامي بلكه از صادق ترين مردم جهان هستند پس گروه خوارج از ديدگاه ابن تيميه از همه گروهها و مذاهب اسلامي مسلمانانتر و با ديانت تر بوده و هر چه نسبت به امام علي(ع) و ديگران گفته اند راست بوده است.
سخنان ابن تيميه مؤيد اين است كه او كاملا مدافع خوارج و پيرو ومبلغ انديشهاي آنها است و بغض و عداوت وي با اهل بيت پيامبر(ص) خصوصا امام علي(ع) او را وادار نموده است كه از خوارج چنين دفاع نمايد و آنها را محق بداند و احاديث آنها را صحيح ترين احاديث بشمارد.و احاديث پيروان اهل بيت را دروغ قلمداد نمايد با آنكه احاديث فراواني از شيعه در صحيحين و ديگ مجامع حديثي اهل سنت آمده و به بيان شمس الدين ذهبي اگر اين روايات را از متون حديثي اهل سنت بر داشته شود بخش اعظمي از سنت نابود مي شود[4]
ثانيا. اين سخن ابن تيميه كه مي گويد هر چه خوارج بگويد راست است و هر حديثي كه از طريق خوارج نقل شده باشد اصح احاديث است بالاتر از سخن كساني است كه مي گويند آنچه در صحيح بخاري و مسلم ذكر شده اند همگي صحيح اند. پس بهتر بود كه ابن تيميه يك صحيح ديگري بنام«صحيح الخوارج » تدوين مي كرد كه در مرتبه بالاتر از صحيح بخاري و صحيح مسلم قرار مي گرفت !
[1] . خوارج جمع خارجى به معناى خروج كننده و شورشى است . خارجى به دو معناى عام و خاص به كار مى رود. معناى عام آن بر كسى اطلاق مى شود كه عليه امام بر حق و مورد قبول مسلمانها شورش كند. اما خوارج در معناى خاصر به كسانى گفته مى شود كه در جنگ صفين در اعتراض به حكميت ، در مقابل امام على عليه السلام شورش كردند و با او جنگيدند و سپس كار خود را باآرايى مانند كافر بودن گناهكار و وجوب جنگ با كافر، توجيه كردند. وجوه ديگرى نيز براى وجه اطلاق «خوارج » بر گروه مذكور ذكر شده است به اين گروه مارقين نيز گفته مى شود كه اين واژه به معناى خوارج است . ظاهرا دليل اين نامگذارى حديثى از پيامبر اكرم (ص ) است كه در آن ، حضرت در مورد شخصى كه به نحوه تقسيم غنايم توسط پيامبر اعتراض كرده بود و كار پيامبر را غير عادلانه دانسته بود، فرمود: از نژاد اين مرد گروهى پديد مى آيد كه «يمرقون من الدين كما يمرق السهم من الرمية ؛» از دين خارج مى شوند همان گونه كه تير از كمان خارج مى گردد.
[2] . ابن تيميه، احمد بن عبدالحيم، تفسير كبير، ج 2 ص10، بيروت دارالكتب العلميه، اول ، 1408ق
[3] . ابن تيميه، احمد عبدالحليم، منهاج السنه، ج 7 ص36، موسسه قرطبه، اول 1406ق
[4] -به ميزان الاعتدال ج1 شرح حال ابان بن تغلب رجوع شود.