ارتباط نداشتن تعارض در روایات با بر حق بودن مذهب شیعه
در این پرسش مدعی، سخن بعضی علمای شیعه را آورده است که آنها وجود روایت‌های متضاد و معارض را در کتب تأیید کرده‌اند و سپس با استناد به آیه علیهما السلام 2 سوره «نساء» (اگر این قرآن از طرف خدا نبود در آن اختلاف بسیاری مشاهده می&zwn
در اين پرسش مدعي، سخن بعضي علماي شيعه را آورده است كه آنها وجود روايتهاي متضاد و معارض را در كتب تأييد كردهاند و سپس با استناد به آيه عليهما السلام 2 سوره «نساء» (اگر اين قرآن از طرف خدا نبود در آن اختلاف بسياري مشاهده ميشد) نتيجه ميگيرد كه علماي شيعه به تناقضات موجود در مذهبشان اعتراف كردهاند پس مذهبشان بر حق نيست.
پاسخ
1. وجود روايتهاي معارض، به حق يا باطل بودن مذهب ربطي ندارد؛ تعارض روايات علل مختلفي دارد كه عالمان شيعه و اهل سنت آنها را بيان نمودهاند از طرفي وجود روايتهاي متضاد، مختص شيعه نيست، بلكه در منابع اهل سنت، روايتهاي معارض به حدي است كه اگر گردآوري شوند، يك دايرة المعارف به دست خواهد آمد. مشكل الآثار طحاوي كه در چندين جلد چاپ شده و اختلاف الحديث امام شافعي، بهترين گواه بر اين مطلب است. بنابراين، روايتهاي معارض در منابع شيعي در مقايسه با منابع اهل سنت بسيار ناچيز است.
2. چه كساني موجب پديد آمدن اين روايتهاي معارض شدند؟ اهل بيت:؟ شيعيان؟ و يا...؟ بيشتر اين اختلافها، ناشي از عملكرد ديگران است؛ زيرا حاكمان بنياميه و بنيعباس، عدهاي را براي روايتسازي به خدمت گرفتند و از سوي ديگر، عمر و ابوبكر با منع بازگويي و نوشتن احاديث پيامبر صلي الله عليه و آله ، يك قرن خلأ روايي ايجاد كردند و آنگاه كه نوشتن آزاد شد، صد سال ابهام و تاريكي پيش روي محدثان وجود داشت. اهل بيت و شيعيان نيز به دليل سختگيريهاي دستگاه حاكم، ناگزير از تقيه بودند، از اينرو، جريان نقل و انتقال حديث دچار اختلال شد.
علما و انديشمندان همه فرقههاي اسلامي، براي حل روايات متعارض با روشهاي مختلف، از قبيل «علم الرجال»، «علم درايت الحديث» و... به جرح و تعديل احاديث پرداختهاند و مشكل تعارض ظاهري در روايات را حل نمودهاند.