دلایل استحباب گریه بر امام حسین علیه السلام

شيعيان مي‌گويند: گريه بر حسين[ عليه السلام ] مستحب است. اگر اين استحباب مبتني بر دليل است دليلش چيست؟ چرا اهل بيت[:] چنين نكردند؟

1. روايات در ارزش و استحباب گريه بر امام حسين عليه السلام  بسيار است كه نقل
همه آنها، نياز به نگارش كتاب جداگانه‌اي دارد؛ اما براي نمونه به چند روايت
اشاره مي‌كنيم:

امام رضا عليه السلام  مي‌فرمايد:

هر كس مصيبت‌هاي ما را يادآوري كند و به ظلم‌هايي كه بر ما واقع شده گريه كند، روز قيامت در بهشت با ما در يك درجه خواهد بود، و هر كس مصيبت‌هاي ما را به ياد آورد و گريه كند، در روز قيامت كه تمام چشم‌ها گريه خواهند كرد او گريان نباشد... .[1]

امام حسين عليه السلام  مي‌فرمايد: «هر چشمي كه به‌خاطر خوني كه از ما ريخته شده و حقي كه از ما ضايع شده گريان باشد، خداوند او را در بهشت جاي دهد».[2]

2. اهل بيت، هم پيش از شهادت امام حسين عليه السلام  و هم پس از آن، بر امام حسين عليه السلام  و مظلوميتش گريه كرده‌اند كه حتي اين روايت‌ها در كتب اهل سنت موجود است.

ام سلمه مي‌گويد:

حسن و حسين[ عليهما السلام ] نزد رسول خدا[ صلي الله عليه و آله ] بازي مي‌كردند. جبرئيل نازل شد و ـ با اشاره به حسين ـ گفت: اي محمد! امت تو، اين فرزندت را خواهند كشت. رسول خدا[ صلي الله عليه و آله ] گريه كرد و حسين عليه السلام  را به سينه‌اش چسبانيد. جبرئيل گفت: [اي رسول خدا] اين خاك نزد تو امانت باشد. رسول خدا آن خاك را بوييد و فرمود: بوي كرب‌وبلا است...[3]

(در پاسخ 12 نيز توضيح داده شد).

ابي‌هارون مكفوف مي‌گويد:

بر امام صادق عليه السلام  وارد شدم؛ به من فرمود: برايم روضه بخوان. من چند بيت
شعر در مرثيه امام حسين عليه السلام  خواندم. فرمود: آن‌طور كه كنار قبرش مي‌خوانيد بخوان و...[4]

 

---