علت استفاده نکردن امامان از قدرت غیبی
اگر علی[ علیه السلام ] و دو فرزندش دارای چنان قدرت خارق‌العاده‌ای هستند که شیعیان روایت می‌کنند، چرا وقتی زنده بودند، از آن قدرت استفاده نکردند؟ علی[ علیه السلام ] در زمان خلافت، در حالی که از سختی‌ها و دشواری‌های بسیاری رنج می&zw
اگر علي[ عليه السلام ] و دو فرزندش داراي چنان قدرت خارق‌العاده‌اي هستند كه شيعيان روايت مي‌كنند، چرا وقتي زنده بودند، از آن قدرت استفاده نكردند؟ علي[ عليه السلام ] در زمان خلافت، در حالي كه از سختي‌ها و دشواري‌هاي بسياري رنج مي‌برد كشته شد. حسن[ عليه السلام ] به ناچار با معاويه صلح كرد و از خلافت دست كشيد، حسين[ عليه السلام ] در سختي قرار گرفت و به هدفش نرسيد و كشته شد... .
پاسخ
1. اين پرسش در شماره 12 عليهما السلام نيز تكرار شده است.
اگر قرار باشد هركسي كه قدرت ماورايي و الهي دارد در هر دشواري اظهار قدرت نمايد و با قدرت اعجاز و خرق عادت خود، مشكلات را از سر راه بردارد، چرا رسول خدا صلي الله عليه و آله كه به عالم وحي و امداد خدايي وصل بود چنين نكرد؟ چرا رسول خدا صلي الله عليه و آله در احد، بدر و خيبر و خندق و... آن همه شهيد داد و سختي كشيد، اما با اعجاز، دشمنان خود را نابود نكرد؟
چرا رسول خدا صلي الله عليه و آله كه به وحي متصل بود، مردم مكه را نابود نكرد و در شب هجرت به جاي اينكه محاصره‌كنندگانِ خانه‌اش را با دعا كور كند، پسرعمويش علي را در رختخواب خود خواباند؟
چرا پيامبر صلي الله عليه و آله به جاي اينكه از مكه فرار (هجرت) كند دشمنانش را مغلوب
نكرد؟
نكرد؟
با اين گفتار شما ـ نعوذ بالله ـ خداوند درباره اعجاز حضرت عيسي عليه السلام دروغ گفته است؛ چون اگر آن حضرت چنين قدرتي داشت، مي‌توانست براي خود حكومتي فراهم كند، دشمنانش را سركوب كند و دوران نبوتش بيش از سه سال باشد!
به نظر شما، حضرت زكريا عليه السلام كه موفق نشد از دست دشمنانش فرار كند و سرش را با اره بريدند، به دروغ خود را پيامبر خدا مي‌دانست؟
آيا حضرت يحيي عليه السلام كه سرش را در تشت بريدند و نتوانست خود را از دست آن قاتلان نجات دهد، به دروغ ادعاي پيامبري مي‌كرد؟
خداوند در قرآن مي‌فرمايد: {...كانُوا يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ...}؛ «[بني‌اسرائيل] نسبت به آيات خدا كفر مي‌ورزيدند و پيامبران را به ناحق مي‌كشتند». (بقره: 61)
اهل سنت نوشته‌اند كه رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «بني‌اسرائيل در يك روز، در يك زمان، قبل از ظهر، چهل و سه پيامبر را به قتل رساندند...».[1]
از شما كه سختي‌ها و مشكلات امامان را دليل غير الهي بودن آنها تصور مي‌كنيد، مي‌پرسيم آيا اين پيامبران نيز از سوي خدا نبودند كه چنين كشته شدند؟ و اگر از سوي خدا بودند بني‌اسرائيل نمي‌توانستند آنها را به قتل برسانند؟
آيا شهيداني كه نتوانستند بيشتر در دنيا زندگي كنند و به دست دشمنان اسلام به شهادت رسيدند، زيان كار بودند و شهادت براي آنها پايان زندگي بود؟ در حالي كه خداوند مي‌فرمايد:
{وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ} (آل عمران: 16 صلي الله عليه و آله )
هرگز گمان مبر كساني كه در راه خدا كشته شدند مرده‌اند بلكه زنده‌اند و نزد خدا روزي داده مي‌شوند.
اگر اهل بيت رسول خدا: مي‌خواستند در برخورد با دشمنان و مخالفان خود از قدرت خارق‌العاده و ماورايي بهره جويند، پس نفاق منافقان و پليدي دشمنان دين چگونه آشكار مي‌شد؟
رسول خدا صلي الله عليه و آله دوستي و دشمني علي عليه السلام را معيار ايمان و كفر معرفي كرد، به همين دليل، در زمان علي عليه السلام عده‌اي با به راه انداختن جنگ‌هاي «جمل»، «صفين» و «نهروان»، ماهيت دروني خود را آشكار كردند.
علي عليه السلام حكومت را بي‌ارزش‌تر از آب دماغ بز تعبير مي‌كرد، مگر آنكه وسيله
احياي حق و نابودي باطل باشد[2]، و نه ابزاري براي بهره‌مندي بيشتر از اين سراي چند روزه.
احياي حق و نابودي باطل باشد[2]، و نه ابزاري براي بهره‌مندي بيشتر از اين سراي چند روزه.