پذیرش استانداری خلفا از سوی یاران علی علیه السلام

به اتفاق مورخان، در زمان خلافت عمر، سلمان فارسي فرماندار مدائن و عمار فرماندار كوفه بود. شيعه مي‌گويد اين دو از ياران و شيعيان علي[ عليه السلام ] بودند. اگر از ديدگاه آن دو، عمر مرتد و ستمگري بود كه عليه علي[ عليه السلام ] شوريده بود، فرمانداري او را نمي‌پذيرفتند و هرگز ستمگر را ياري نمي‌نمودند.

افرادي مانند سلمان و عمار و حذيفه و... اگر مسئوليتي بر عهده گرفتند و اگر علي بن ابي‌طالب عليه السلام  به عمر مشورت مي‌داد، براي خدمت به اسلام و مسلمانان بود نه براي خدمت به عمر و يا هر حاكم ديگر.

از اين گذشته، افرادي همانند علي عليه السلام ، عمار، سلمان، حذيفه و... خدمت به اسلام و مسلمانان را وظيفه و حق خود مي‌دانستند. هر چند علي عليه السلام  موفق به گرفتن حق خود نشد، سلمان و ديگران بايد در جايگاهي كه حقشان بود قرار مي‌گرفتند.

بنابراين قبول اين مناصب، به‌معناي حقانيت عمر و... نيست، بلكه نشان مي‌دهد اين جايگاه‌ها حق سلمان و عمار و... بود.