وجود تعارض در روایات فریقین
تقریباً هیچ مسئله فقهی نیست، مگر آنکه از [امام] صادق[ علیه السلام ] در مورد آن دو قول نقل می‌شود که اغلب با هم متضاد و متناقض‌اند و حمل برخی روایات بر اساس اجتهاد بر تقیه؛ یعنی نابودی مذهب جعفری. پاسخ در مباحث گذشته از جمله پرسش شماره 4 صل
تقريباً هيچ مسئله فقهي نيست، مگر آنكه از [امام] صادق[ عليه السلام ] در مورد آن دو قول نقل ميشود كه اغلب با هم متضاد و متناقضاند و حمل برخي روايات بر اساس اجتهاد بر تقيه؛ يعني نابودي مذهب جعفري.
پاسخ
در مباحث گذشته از جمله پرسش شماره 4 صلي الله عليه و آله ، بحث وجود روايتهاي متضاد را بررسي كرديم و گفتيم:
1. در همه كتب حديث، از جمله منابع اهل سنت، روايتهاي متضاد وجود دارد.
اختلاف روايي در منابع اهل سنت چنان گسترده است كه كتابهاي مستقلي در اين باره نوشتهاند، مانند كتاب اختلاف الحديث امام شافعي و مشكل الآثار طحاوي و...
2. رفع اين تضادها به علومي چون اصول «رجال» و «حديث» باز ميگردد كه مجتهدان شيعه بر اساس آن به رفع تعارض روايات ميپردازند.
عليها السلام . بنا به نوشته كتب حديث اهل سنت، ابوبكر و عمر و عثمان نقل و نوشتن روايتهاي پيامبر صلي الله عليه و آله را ممنوع كردند. اين ممنوعيت حدود يك قرن تا زمان عمربن عبدالعزيز ادامه داشت و آنگاه كه عمر بن عبدالعزيز دستور نوشتن احاديث را صادر كرد، اهل سنت يك قرن با پيامبر صلي الله عليه و آله خلأ و فاصله داشتند.
اكنون ميپرسيم پس از يك قرن ممنوعيت نقل و نوشتن حديث، احاديث و سنت رسول خدا صلي الله عليه و آله را از كجا به دست آوردند؟ و اختلافات و تعارضي كه در روايات اهل سنت پيدا شده، چگونه برطرف ميگردد؟ آيا اين تضاد و تعارض كه در روايات آنان پيدا شده ميتواند دليلي بر بطلان مذهبشان باشد يا نه؟ اگر نميتوان به چه دليل؟