سود رسانی عتبات و مقبرهها
نویسنده در صفحه 11، از نذر مادرش می‌گوید که برای شفای او ـ نویسنده ـ نذر کرد به زیارتگاه «منامه» برود و برای امام علی(علیه السلام) نذر ویژه‌ای بکند؛ زیرا مادرش همانند همه شیعیان معتقد بود عتبات و مقبره‌ها سود می‌رسانند
نويسنده در صفحه 11، از نذر مادرش ميگويد كه براي شفاي او ـ نويسنده ـ نذر كرد به زيارتگاه «منامه» برود و براي امام علي(عليه السلام) نذر ويژهاي بكند؛ زيرا مادرش همانند همه شيعيان معتقد بود عتبات و مقبرهها سود ميرسانند و زيان را دور ميكنند؛ اما از آنجا كه مادرش نتوانسته بود نذرش را انجام دهد از فرزندش (نويسنده كه سنّي شده بود) خواست تا نذر را انجام دهد؛ اما وي نپذيرفت. او ميگويد: «خندهآور اين بود كه بعد از سالها كه مردم به زيارتگاه ميرفتند و نذر ميكردند، معلوم شد كه زيارتگاه دروغ بوده و سپس آن را تخريب كردند».
پاسخ
اگر مقصود وي از سودرساني مقبرهها آن است كه ساختمانشان سود ميرساند، سخني مغرضانه و بهتان بر شيعه است و اين مثل آن است كه گفته شود: همه مسلمانان معتقدند مسجد و كعبه سود ميرساند؛ زيرا در آنجا اجتماع ميكنند!
اگر مقصود آن است كه اين مكانها به سبب وجود ائمه معصوم: و دفن اولياي الهي مورد توجه خداوند متعال است و خداوند دعاي مردم را در آنجا بهتر اجابت ميكند، همچنانكه در مسجد و كنار بيتالله، بيشتر عنايت دارد، مطلب حقي است و ما معتقديم كه مشاهد مشرفه از مصاديق بارز اين آيه مباركه است:
{فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ} (نور: 36)
[اين چراغ پرفروغ] در خانههايي قراردارد كه خداوند اذن فرموده [ديوارههاي] آن را بالا برند [تا از دستبرد شياطين در امان باشد] و در آنها نام خدا برده شود.
چگونه چنين نباشد درحاليكه خداوند شهر مكه را به سبب وجود پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله)، بزرگ شمرده و فرموده است: {لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ * وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ}؛ «قسم به اين شهر مقدس (مكه). شهري كه تو در آن ساكني». (بلد: 1 و2)
يا خداوند به «طور سينا» ـ محل مناجات حضرت موسي(عليه السلام) ـ و «شهر مكه» قَسَم خورده است و ميگويد: {وَ طُورِ سِينِينَ * وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ}؛ «و سوگند به طور سينا و سوگند به اين شهر اَمن (مكه)». (تين: 2 و3)
براي همين است كه شيعيان از اين فرصت الهي استفاده كرده و در آنجا دعا ميكنند تا خداوند به بركت آن ولي خدا كه آنجا آرميده است خير دنيا و آخرت را به آنها عطا و شر دنيا و آخرت را از آنها دفع كند.
اگر مقصود نويسنده آن است كه شيعيان در اين مكانها، اولياي خدا و ائمه معصوم را در درگاه الهي شفيع قرار ميدهند و از آنان ميخواهند كه به اذن و قدرتي كه خداوند در اختيارشان قرار داده، حاجات آنها را برآورده كنند، اين نيز مطلب حق و صحيحي است كه هيچ دليل عقلي و نقلي برخلاف آن وجود ندارد، بلكه به آيات قرآن و روايات فراواني تأييد شده است و با ادّعا و تمسخر نميتوان حقي را باطل كرد يا باطلي را اثبات نمود.
اما درباره زيارتگاه منامه اگر چنين باشد كه وي ميگويد [زيرا اين داستان براي ما مشكوك است؛ بهويژه وقتي فردي مثل نويسنده با ديده دشمني به آن مينگرد] مگر سوء استفاده برخي مغرضان از عواطف پاك مردم يا اشتباه برخي مؤمنان به سبب زيادي علاقه به مسائل مذهبي در تاريخ، تازگي دارد كه اينگونه موارد، سرزنش به حساب آيد؟! اشتباه در تشخيص موضوع و بهويژه قبور اوليا كه قرنها از آن ميگذرد، فراوان رخ ميدهد. اينگونه موارد با توجه به عشق و علاقه ميليونها نفر در سراسر جهان به خاندان پيامبر(صلي الله عليه و آله) طبيعي است؛ همانگونه كه هر كالاي ارزشمندي به سبب مشتري زياد، ممكن است مورد سوءاستفاده بَدانديشان قرار گيرد و هرگز به تقدس اين مرقدها صدمه نميزند. هرچند گاهي در تشخيص موضوع اشتباه كنند؛ همانند كسي كه سالها در جايي به خيال آنكه معبد است نماز خوانده، بعد معلوم شده كه معبد نبوده است.
البته مسئولان فرهنگي و ديني، بايد دقت و تلاش بيشتري در شناسايي اينگونه مرقدهاي غير مشهور داشته باشند تا عدهاي مغرض از احساسات پاك مردم سوء استفاده نكنند و بهانه به دست مغرضان ندهند.
البته اگر كسي به تاريخ گذشته و معاصر اهل سنت مراجعه كند، چه بسا به موارد بسياري از اينگونه خطاهاي در تشخيص برخورد كند؛ زيرا آنان نيز مزارهاي فراواني دارند و به دورترين نقاط براي زيارت قبور بزرگانشان ميروند.