آیا تبرک جستن به آثار اولیا موجب شرک می‌‌شود؟

تبرك‌ جستن نوعي درخواست خير از عوامل مقدسي است كه مي‌‌توانند مجراي خير الهي باشند. در زمان حضرت مسيح برخي از بركات الهي از طريق ايشان به مردم مي‌‌رسيد. مانند شفاي بيماران صعب العلاج و زنده كردن مردگان و در حقيقت شافي واقعي و محيي حقيقي خداست امّا او فيض خود را از طريق بندگان والاي خود به مردم مي‌‌رساند. عين اين سخن درباره پيامبر و امامان و ديگر انسان‌‌هاي والا درست است. 

اراده خداوند بزرگ تعلّق گرفته بود كه ديدگان نابيناي يعقوب را شفا بخشد ولي آن از طريق پيراهن يوسف انجام گرفت، چنان‌كه مي‌‌فرمايد: 

{فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِيرُ أَلْقاهُ عَلي وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً} (يوسف: ۹۶) 

هنگامي كه مژده‌آور آمد و آن را بر چهره‌اش افكند، دوباره بينا شد. 

صحابه پيامبر (ص) نوزادان خود را به حضور پيامبر مي‌‌آوردند و پيامبر با انگشت خود كام آنها را برمي‌داشت به اميد اينكه رحمت حق از طريق پيامبر خاتم (ص) به فرزندانشان برسد. 

البته چيزي كه تبرّك به آن جسته مي‌‌شود بايد از نظر شرع دليلي بر قداست و والايي آن باشد و يا منتسب به چنين انساني باشد. 

صحابه پيامبر (ص) با آب وضوي پيامبر تبرّك مي‌‌جستند و اجازه نمي‌دادند قطره‌اي از آن بر زمين بريزد؛ زيرا معتقد بودند كه رحمت و بركات خدا از همين طريق به آنها مي‌‌رسد. 

 

 

مراجعه شود به كتاب: جدال احسن ص ۶۸.