دل نوشته ای به صحرای عرفات

وقوف در عرفات کانونی ترین نقطه عالم که امام و امت دریک سرزمین حضور دارند.
ای عرفات ای سرزمین تلاقی دلها ، تو  وجود آسمانی ترین آسمانی را در خود جای می دهی ، او که حاضر است و ناظر ، پس غایب در این سرزمین کیست؟ 
ای عرفات ، ای صحرای میعاد دلهای عاشقان و ای مرز بین حضور و غیبت ، چگونه در تو وقوف کنیم درحالیکه دل بی قرار است و توان توقف ندارد.
چگونه بمانیم ، حال آنکه سرگردان و واله و شیدای وعده داده شده ایم.
ای صحرای عرفات ما می آییم اما آیا ظهور دلمان را ضمانت می کنی؟ که اگر دل ظهور نکند چگونه یارای خبر گرفتن از نسیم را خواهد یافت؟
چه زمانی موعود دلمان به گل می نشیند تا باغ گل را تماشا کنیم؟
ای صحرای عرفات دل در گرو تو می سپاریم و می گذریم ،اما بدان که سخت به تو رسیدیم  و امید داریم  که شاید نفخه ای ازنسیم روح نوازیار ، غبار از دلمان بزداید و با چشم دل منجی را زیارت کنیم.

 

دل نوشته ای از مینو اصلانی