حاجی بمان!
عمل صالح و بخصوص حج بعنوان گل سرسبد اعمال صالح انسان که توفیق تجدید آن به سختی میسر می‌شود، در معرض انواع آفت‌هاست و دو نوع ضرر برای انسان دارد اولاً اجر و پاداش اخروی آن از بین می‌رود و ثانیاً روح معنوی و عرفانی را که با انسان هست، از وی می‌گیرد.
برخی از زائران که سرخوش از زیارت مکه معظمه و مدینه منوره هستند و از این سفر روحانی و از توشه‌ای که برداشته‌اند بسیار خرسندند، این گونه می‌اندیشند که این اعمال صالح برای همیشه باقی می‌مانند و هیچ چیزی نمی‌تواند آن را از بین ببرد و در روز قیامت در «کتاب اعمال» ثبت است و برای آن پاداش داده می‌شود.
اما این تصور و گمان، صحیح و منطبق با آموزه های دینی ما نیست. در بسیاری از آیات و روایات به مفهوم «حبط عمل» یعنی بر باد رفتن عمل اشاره شده است که اگر انسان تا لحظه مرگ، تقوا و پاکی و خویشتنداری از گناه را حفظ نکند، دچار حبط عمل و بر باد رفتن توشه معنوی‌اش می‌گردد.
بسیاری از انسان‌ها بودند که عاقبتی منجر به خیر نداشتند اگر چه تلاش‌‌هایی در راه خدا نیز کرده بودند اما آن تلاش‌ها و زحمات را چه بسا در لحظه‌ای از دست دادند.
بنابراین عمل صالح و بخصوص حج که گل سرسبد اعمال صالح انسان می‌تواند باشد و توفیق تجدید آن به سختی میسر می‌شود، در معرض انواع آفت‌ها و بر باد رفتن‌هاست که دو نوع ضرر و زیان برای انسان دارد: اولاً اجر و پاداش اخروی آن از بین می‌رود و ثانیاً روح معنوی و عرفانی را که با انسان هست، از وی می‌گیرد.
بنابراین حاجی باید تلاش کند تا این روح معنویت و این نور حج همیشه با او باشد و ان‌شاءالله اجر آن نیز نزد خداوند محفوظ بماند.
حضرت علی(ع) در این مورد از پیامبر اکرم(ص) نکته‌ای و سخنی را نقل می‌کند:
«انه نظر الی قطار جمل للحجیج فقال: انه لا ترفع خفا الا کتبت لهم حسنه و لا تضع خفا الا محیت عنهم سیئه و اذا قضوا مناسکهم قبل لهم بنیتم بناء فلاتهدموه و کیفتم ما مضی فاحسنوا فیما تستقبلیون»
رسول اکرم (ص) به ردیفی از حاجیان که با شتران به زیارت خانه خدا می رفتند ، نظر کردند و فرمودند: قدمی را از زمین برنمی‌دارند مگر این که حسنه‌ای برای آنان نوشته می‌شود و قدمی بر زمین نمی‌گذارند مگر این که گناهی از آنان محو می‌شود و چون از مناسک حج فارغ شوند، به آنان اعلام می‌شود ساختمانی بنا کردید، آن را خراب نکنید و اعمال‌تان، گذشته‌تان را بس است، حال برای آینده نیکی کنید.